Woensdag 19 februari 2020

Ontbijtsessie @FG Restaurant

(Chef-kok François Geurds)

Het venijn zat in de staart

 

Het ontbijt was verbluffend goed, maar dat kan ook haast niet anders in een restaurant waar chef-kok Francois Geurds achter de pannen staat. Het aan de Rotterdamse Katshoek gevestigde etablissement zat dan ook mudvol tijdens de ochtendbijeenkomst van de Kennissenclub. Begrijpelijk natuurlijk, want wie wil zich nu niet laten fêteren door een gastronoom met twee Michelinsterren op zijn revers?

Terwijl vijftig clubleden genoten van al het lekkers, dat de koks van FG Restaurant hen voorschotelden, besprak de buitenlandcommentator van BNR Nieuwsradio, Bernard Hammelburg, de hete hangijzers van het moment. Brexit passeerde de revue en de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen werd eveneens uitvoerig besproken. Kortom, koppige Britten en een luidruchtige Amerikaanse vastgoedmagnaat waren de voornaamste ingrediënten van de ontbijtsessie die de Kennissenclub op woensdag 19 februari in FG Restaurant organiseerde. Aan het einde van de bijeenkomst vroeg de gastspreker of iemand al iets had gemerkt van ‘die toestand met dat virus in China’. Eén clublid stak zijn hand op. “De containers die uit China in Rotterdam arriveerden, zijn leger dan normaal”, aldus de ondernemer, die tegelijkertijd zijn laatste cappuccino leeg lepelde. Het venijn zat dus in de staart. En dan heb ik het niet over de cappuccino.

 

Ik kan het onderhoudende betoog van Bernard Hammelburg moeilijk beschrijven zonder de  ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen maanden daarin mee te nemen. Er is tenslotte een hevig hoestende olifant in de geopolitieke porseleinkast gestruikeld. Dit wil overigens niet zeggen dat Hammelburg’s voorspellingen allemaal de prullenbak in kunnen. Integendeel. Enige nuancering is echter geen overbodige luxe. De uitbraak van het coronavirus geeft immers een volstrekt nieuwe dimensie aan alle geopolitieke kwesties van dit moment. Of dat nu Brexit, de Amerikaanse presidentsverkiezingen of het voortbestaan van de Europese Unie betreft. Wat volgt is dan ook een artikel, waarbij de pre-corona beschouwingen van Hammelburg worden aangevuld met een post-corona betoog van ondergetekende. Nu maar hopen dat er tussen de momenten van schrijven en lezen geen asteroïde inslaat of burgeroorlog uitbreekt. Fingers crossed.

 

Brexit pre-corona

“Waar staan we nu met die Brexit? Gaan de Europese Unie en Groot-Brittannië er samen uit komen, of wordt het toch een harde Brexit? Dat is lastig te zeggen, maar persoonlijk denk ik dat een deal zeker mogelijk moet zijn. Er wordt op dit moment naar allemaal modellen gekeken, zoals het Noorse en het Zwitserse model, al denk ik dat beide oplossingen geen kans maken. In het Noorse model zouden de Britten zich moeten blijven conformeren aan Brusselse regelgeving en de Zwitserse variant betekent toetreding tot de Schengenzone. Daar heeft Londen geen trek in. Maar er zijn veel meer oplossingen te bedenken. Zo hebben Marokko, Israël en Turkije ook handelsovereenkomsten met de EU, dus waarom zou dat niet met het Verenigd Koninkrijk kunnen? Er zijn echter nogal wat mensen die stellen, dat er niet genoeg tijd is om tot een overeenkomst te komen, maar dat is onzin. Jullie zijn allemaal ondernemers en weten dus als geen ander hoe je voortvarend een overeenkomst kunt sluiten. Je maakt een lijstje met zaken, waarover veel onenigheid bestaat en je maakt een lijstje met zaken, die makkelijk oplosbaar zijn. Het tweede lijstje handel je als eerste af en daarna tackel je de ingewikkeldere kwesties. Boven aan de waslijst staan de handelstarieven en de douaneregeling, zodra die afgehandeld zijn, ben je er eigenlijk al. En dat moet toch kunnen in elf maanden, lijkt me”

 

Brexit post-corona

Hammelburg optimistische voorspelling moet enigszins bijgesteld moeten worden, aldus mijn voorspelling. Allereerst is er de nodige vertraging ontstaan, doordat het virus genadeloos toesloeg, zowel in het diplomatenkorps van de EU als in de Britse regering. Brexit onderhandelaar Barnier testte positief voor het coronavirus, evenals zijn Britse evenknie David Frost. Boris Johnson werd eveneens geveld, de oud-burgermeester van Londen kwam zelfs korte tijd op de intensive care terecht. De Britten, halsstarrig als ze zijn, hebben aangegeven de EU op 31 december hoe dan ook te willen verlaten. Maar van enig uitzicht op een doorbraak in de onderhandelingen is vooralsnog geen sprake. En onderhandelen op afstand is makkelijker gezegd dan gedaan, zo bleek uit de woorden van een EU diplomaat, die zich ergerde aan het feit, dat hij de lichaamstaal van zijn opponenten niet kan lezen tijdens online onderhandelingen. Ondertussen wordt de roep om uitstel alsmaar sterker. Ook in Groot-Brittannië. Zo vroeg de voormalig minister David Liddington, een conservatief nota bene, in een interview met NRC Handelsblad zich hardop af of de huidige transitieperiode niet verlengd moet worden. "There is not enough bandwidth to pay attention to Brexit in Whitehall, the European Commission and other major capitals", aldus Liddington. Boris Johnson wil vooralsnog van geen wijken weten. Maar dat hebben we vaker gehoord. Beide partijen zullen tot de conclusie komen, dat er meer tijd nodig is om een behoorlijke deal te sluiten. En daarbij is de kans op een keiharde Brexit verminderd. Zowel Londen als Brussel, maar ook Berlijn en zelfs Parijs zullen toegeeflijker zijn. Het beperken van de economische schade heeft nu absolute prioriteit.

 

Amerika pre-corona

“Trump gaat zijn herverkiezing naar alle waarschijnlijkheid winnen. In de aanloop naar de verkiezingen in 2016, voorspelde ik ook dat Trump ging winnen. Ik werd destijds voor gek verklaard. Maar ik denk, dat het nu wel duidelijk is dat je niet een-twee-drie van Trump kunt winnen. Hij bedient zijn achterban uitstekend. Neem nu de deal, die hij gesloten heeft met China omtrent de export van sojabonen. Die sojabonen komen voornamelijk uit Iowa. Daar zit zijn achterban en door de Chinezen te dwingen soja af te nemen, laat hij zien dat hij er voor hen is. Hetzelfde geldt voor Montana, dat is een van grootste staten van het land, maar er wonen slechts 900.000 mensen. Elke inwoner zit dagelijks twee uur in de auto om hun kinderen naar school te brengen, want openbaar vervoer is er niet of nauwelijks. Een lage olieprijs is voor die mensen dan ook extreem belangrijk. Trump zorgt ervoor dat er bij de benzinepomp niet te veel afgerekend hoeft te worden, want daar wordt hij immers op afgerekend. Nogmaals, alles wat hij doet, doet hij om zijn achterban te bekoren en die lopen met hem weg. Maar goed, ik volg de Amerikaanse presidentsverkiezingen sinds 1979 en op de verkiezingen van Trump en George W. Bush na, zat ik er altijd naast met mijn voorspellingen. Laten we hopen dat dat nu weer zo is.”

 

Amerika post-corona

We zijn op het moment van schrijven 60.000 Amerikaanse coronadoden verder. En de situatie in de Verenigde Staten is voorlopig nog lang niet onder controle. Het stokpaardje van Donald Trump, de economie, is volledig ingestort. Goed, de olieprijs is laag en de inwoners van Montana hoeven hun kroost niet meer naar school te brengen, want de scholen zijn dicht. Maar wat heb je daaraan wanneer er dagelijks honderdduizenden Amerikanen bumper-aan-bumper voor de voedselbanken staan om een zak levensmiddelen op te halen? Er wordt ondertussen gesproken over de grootste crisis sinds de Grote Depressie. Ondertussen verdient Trump’s optreden geen schoonheidsprijs, en dan druk ik me nog zachtjes uit. Waarschuwingen van het naderende gevaar sloeg hij in de wind, tijdens campagne rally’s noemde hij het dodelijke virus een hoax en op Twitter een veredelde griep. Toen de ernst van de situatie eenmaal indaalde, faalde zijn regering zo erg dat de gouverneurs van de getroffen staten het heft zelf maar in handen namen. Cuomo in New York, Whitmer in Michigan en Inslee in Columbia State. En stuk voor stuk deden ze het beter dan de man die de touwtjes eigenlijk in handen zou moeten hebben. Trump’s campagnerally’s, waar hij zich als een vis in het water voelt, zijn afgelast. Persconferenties dan maar. Dat had hij beter niet kunnen doen. Donald Trump is een populist pur sang. Hij wil goed nieuws brengen, maar dat is lastig tijdens een pandemie, zo blijkt. Het middel hydroxychloroquine, dat hij met veel bombarie aankondigde als absolute gamechanger, bleek niet te werken. Kort daarop besprak hij ten overstaan van miljoenen televisiekijkers de mogelijke heilzame werking van chloor in de behandeling van corona patiënten. Het was maar een sarcastisch grapje, zo beweerde hij de volgende dag. Zijn ‘nuancering’ kwam te laat, want in diverse Amerikaanse steden waren al mensen in ziekenhuizen opgenomen die zich aan desinfecterende middelen te goed hadden gedaan. Het oordeel van de media was vernietigend.

 

Bloomberg heeft het niet gered. Voormalig vicepresident Joe Biden gaat het in november tegen Trump opnemen. De democraat zit op dit moment opgeborgen in zijn kelder in Delaware en dat vinden sommige Democratische partijbonzen wel prima. Biden’s optredens in de media zijn namelijk niet om over naar huis te schrijven. De 77-jarige Biden is vaak wat warrig en raakt nogal eens de draad kwijt, wanneer hij de media te woord staat. Maar warrig of niet, Biden zal in november de sleutels van het Witte Huis bemachtigen. Met dank aan het falende leiderschap van Donald Trump.

 

2021

Het thema internationale ontwikkeling doet het goed op bijeenkomsten van de Kennissenclub. Nederlandse ondernemers zijn nu eenmaal geen navelstaarders en Rotterdamse ondernemers al helemaal niet. De wereld is onze winkel, tenslotte. Ik stel dan ook voor om volgend jaar  nog eens Hammelburg van stal te halen om te kijken wat er van onze voorspellingen terecht is gekomen. Bij voorkeur in het prachtige restaurant van Francois Geurts. Fingers crossed.